Uspon i pad Osmanskog Carstva
Uspon i pad Osmanskog carstva jedno je od najznačajnijih poglavlja u svetskoj istoriji. Ova imperija fascinira i inspiriše istoričare širom sveta da otkrivaju njenu politiku, kulturu i ekonomiju. Priča o Osmanlijama pruža uvid u dinamiku moći, ambicije, ratovanja, ali i kulturne razmene koje su oblikovale moderni svet.
Osnivanje Osmanskog carstva
Osman Gazi, vođa osmanskih Turaka, osnovao je carstvo 1299. godine koje je dobilo ime po njemu. Osmansko carstvo bilo je jedno od najmoćnijih, ali i najsurovijih carstava tog vremena. Bilo je poznato po svom fanatizmu. Može se reći da je to bila agresivna džihadistička imperija, ali niko ne može osporiti moć koju je imala, posebno u XV, XVI. i XVII. veku.
U početku je Osmanska Turska bila teritorijalna i politička jedinica Seldžučkog carstva, zajedno s Persijom. U XIII veku, Osman I proglašava nezavisnost carstva i prve vojne aktivnosti vrši nad Vizantijskim carstvom. Njegov sin Orhan, koji ga je nasledio, dao je carstvu ime po njemu.
Uspon Osmanskog carstva
Iskoristivši propast Vizantije na Balkanu, rast Srbije i građanskog rata u Romeji, pridobili su teritorije na Balkanu i postali regionalna sila. Orhan uvodi turske pešadijske trupe, janjičare, koji su bili u svojstvu ličnih telohranitelja. Za vreme njegove smrti 1362. godine, Osmansko carstvo je kontrolisalo severozapadnu Anadoliju i manje posede u Trakiji.
Osmansko carstvo, koje je u diplomatskim krugovima nazivano Visokom portom (Bab-i-ali: Visoka kapija), obuhvatalo je Malu Aziju, Balkan, Sredozemno more, Bliski Istok, Kavkaz, Krim i Severnu Afriku.
Bitke i ratovi
Kosovska bitka vođena je na Vidovdan 1389. godine između srpske i osmanske vojske, u blizini Prištine. Srpsku vojsku predvodio je knez Lazar Hrebeljanović sa svojim saborcima, dok su Osmanlije predvodili Murat I sa sinovima Bajazitom i Jakubom.
Bitka koja je imala veliki odjek u Evropi okončana je ubistvom oba vladara. Murata je ubio srpski vitez Miloš Obilić, nakon čega je zarobljen knez Lazar i po naredbi Bajazita pogubljen. Iako se smatra da je srpska vojska odnela pobedu, ili da je bar bilo nerešeno, Lazarevi naslednici su osećali veliki pritisak zbog ugarskih napada, te su sklopili mir sa Bajazitom. Mir je značio priznanje njegove vrhovne vlasti.
Građanski rat vođen je između sinova sultana Bajazita I oko vlasti u određenom periodu. U bitci koja je trajala više od deset godina bile su uključene i hrišćanske vojske. Završila se smrtnim ishodom svih Bajazitovih sinova, osim Mehmeda I.
Posle građanskog rata, Osmanlije nastavljaju svoje pohode na hrišćanski narod, koji je imao sve manje šanse da se odbrani. Padom Carigrada 1453. godine, Osmanska država postaje carevina, dok ulaskom u Smederevo 1459. godine Srbija pada pod tursku vlast.
Pad Osmanskog carsta
Rusko-turski ratovi doveli su do slabljenja turske vojske, koja je nakon smrti Sulejmana I sve više gubila svoju moć. Sve više su gubili svoje osvojene teritorije i postajali ekonomski slabi. Otomansko carstvo prestalo je da postoji sa završetkom Prvog svetskog rata.
